Voorzitter Anja Schuring neemt na 7 jaar afscheid van de buurtvereniging.
De reden om geen voorzitter meer te willen zijn, is dat ik het ondertussen heel erg druk heb met andere dingen (en ook dat mijn maximale termijn van zes jaar verstreken is). Dus ach, tijd zat om even een stukje te schrijven.
Toen ik in 2010 voorzitter werd, had de vereniging net een metamorfose achter de rug van gezelligheidsvereniging naar een club om de belangen van de buurt te behartigen: ons sterk maken voor de speeltuin bijvoorbeeld of de inloopavonden van de gemeente over de Florijnas bijwonen en daar ons zegje doen. Ze kennen ons daar ondertussen en dat helpt natuurlijk wel als je een excursie organiseren wilt in de stationstunnel in aanbouw. En dat daar 80 mensen aan meededen. Ik vond het geweldig!
Met de ommezwaai naar belangenvereniging kwam er ook een nieuwe opzet voor de organisatie van activiteiten. Het idee: het bestuur is druk genoeg met de belangen in de gaten te houden, als de leden nu zelf eens de gezelligheidsactiviteiten organiseren. Dan is het werk ook eerlijker verdeeld. Wil je als lid graag een sjoelavond of een barbecue of een excursie naar het archief: kom in beweging en regel het zelf. Het bestuur faciliteert, dat wil zeggen, kondigt de activiteit aan in de nieuwsbrief en zorgt indien nodig voor een beetje geld. Maar dat laatste liever niet want de activiteiten horen zichzelf te kunnen bedruipen. Zo is het de afgelopen jaren ook inderdaad gegaan.
Zelf was ik op persoonlijke titel betrokken bij het opzetten van de rommelmarkt. Vanaf het begin een succes met in de afgelopen drie jaar telkens tussen de twee- en driehonderd bezoekers. Bezoekers die zonder uitzondering positief waren over onze buurt: gezellig, mooie huizen, goede sfeer, leuke activiteiten…
Ook was ik betrokken bij de oranje tornado. Ik had bedacht dat het een mooi gebaar zou zijn als buurtbewoners elkaar zouden helpen op momenten dat het even niet meer gaat. Als je nou met een man of tien (minimaal) in een paar uur tijd helpt om bijvoorbeeld iemand z’n tuin weer netjes te maken. Nooit gedacht dat mijn eigen tuin ook op die manier weer bewoonbaar moest worden gemaakt… Maar ik ben nog alle dagen dankbaar dat dat gebeurd is. Zonder hulp van de buurt was mijn tuin nog net zo’n zooi geweest als vijf jaar geleden. Nu heb ik er een moestuin.
Ik heb met heel veel plezier het voorzitterschap vervuld en dank iedereen met wie ik in de afgelopen jaren heb mogen samenwerken. Ik raak zeker niet minder betrokken bij de buurt. In ieder geval hoop ik dat er weer een rommelmarkt komt. Ik zal daaraan zeker mijn steentje bijdragen (maar niet meer als voortrekker) maar ook reserveer ik nu alvast een plaatsje om nu eindelijk ook es mijn eigen rommel te kunnen verkopen.